Szlaki turystyczne

• Ścieżka rowerowa z Karczówki do Podzamcza Piekoszowskiego
• Ścieżka Rowerowa „Nad Wierną Rzekę”
• Znakowany szlak pieszy koloru żółtego - Wierna Rzeka - Chęciny
• Znakowany szlak pieszy koloru czarnego - Piekoszów – Pasmo Zgórskie
• Geologiczna Ścieżka Dydaktyczna
• Szlak rowerowo pieszy „WIERNA RZEKA – SZLAK PRZYJAZNY DLA PRZEDSZKOLAKA”

Ścieżka rowerowa z Karczówki do Podzamcza Piekoszowskiego

Kolor czerwony
Dł. 23km

Przebieg Ścieżki:

• Kielce Karczówka
• Jankowa Góra
• Szczukowice
• Jaworznia
• Rez. „Chelosiowa Jama”
• Rez. „Moczydło”
• Piekoszów
• Podzamcze Piekoszowskie

Trasa zaczyna się u podnóża Góry Karczówki, skąd podążamy w kierunku Klasztoru. Górę okrążamy z prawej strony kierując się wyraźną drogą w stronę miejscowości Pietraszki. Po prawej stronie mijamy Górę Grabinę z pozostałościami dawnego kamieniołomu i popularne miejsce spacerów mieszkańców Kielc – Górę Brusznię, której szczyt wieńczą trzy drewniane krzyże. Z Pietraszek powoli wspinamy się zboczami Jankowej Góry osiągając wierzchołek, skąd bardzo wygodną ścieżką obniżamy się w kierunku gruntowej drogi prowadzącej do Dobromyśla. Po drodze przeprawiamy się kładką przez urokliwie meandrującą w tym miejscu rzekę Bobrzę. Gdy dotrzemy do wspomnianej drogi skręcamy w prawo i podążamy nią do Szczukowic. Dalej skręcając w lewo na skrzyżowaniu kierujemy się drogą powiatową w kierunku Jaworzni. Za pierwszymi zabudowaniami wsi skręcamy w polną drogę która doprowadza nas na skraj największej atrakcji okolicy Rez. „Chelosiowa Jama”. Aby obejrzeć rezerwat należy zboczyć 200m od głównej drogi. Opuszczając rezerwat natkniemy się po prawej stronie na urokliwe oczko wodne, ulubione miejsce letniego wypoczynku dla miejscowej ludności. Utrzymując dalej ten kierunek jazdy docieramy do kolejnej atrakcji -rezerwatu „Moczydło”. Stamtąd wspólnie ze ścieżką rowerową koloru niebieskiego, drogą powiatową docieramy do Piekoszowa a następnie Podzamcza Piekoszowskiego. Naszą wycieczkę kończymy u stóp ruin, XVII - wiecznego Pałacu Tarłów.

Ścieżka Rowerowa „Nad Wierną Rzekę”

Kolor niebieski
Długość 40km

Trasa wokół Piekoszowa ma 40 km długości. Wiedzie głównie przez lasy i doliną słynnej dzięki Stefanowi Żeromskiemu Wiernej Rzeki.

Przebieg szlaku

Trasa zaczyna się przy kościele w Piekoszowie, skąd jedziemy w stronę Łazisk, następnie przez Kielecko-Chęciński Park Krajobrazowy do wsi Zawada, leżącej na terenie gminy Nowiny. Z Zawady przez kompleksy leśne dojeżdżamy do Gałęzic. Następnie przejeżdżamy koło zakładu wapienniczego w Miedziance w kierunku Bławatkowa, z którego udajemy się w stronę rezerwatu Góra Miedzianka. Kolejnymi miejscowościami na trasie są Miedzianka i Zajączków. Z Zajączkowa dojeżdżamy do miejscowości Wesoła, Młynki, Ruda Zajączkowska, stacji kolejowej Wierna Rzeka. Dalej jedziemy do położonych w lasach miejscowości Lasek i Jeżynów, później do "Trójmiasta", czyli Podłosienka, Łosienka i Łosienia. Drogą powiatową przejeżdżamy przez miejscowość Łubno do Micigozdu. Stamtąd jedziemy do ruin pałacu w Podzamczu Piekoszowskim i wracamy pod kościół w Piekoszowie.

Warto się zatrzymać:

Piekoszów - w zbudowanym w XIX wieku trójnawowym kościele w ołtarzu głównym znajduje się słynący łaskami obraz Matki Bożej Miłosierdzia. Namalowany został w 1691 roku przez nowicjusza zakonu Paulinów w Częstochowie Krzysztofa Lateckiego. W 1705 roku pojawiły się na nim krwawe łzy, co spowodowało, że do Piekoszowa zaczęły przybywać liczne pielgrzymki.

Łaziska - w pobliżu wsi rezerwat Moczydło, wktórym podziwiać można odsłonięcia skał z okresu dewonu, permu i triasu, nieco dalej na terenie wsi Jaworznia jaskinia Chelosiowa Jama. Góra Miedzianka - widoczny z daleka wyniosły szczyt (356 m n.p.m.) w granicach 25-hektarowego rezerwatu, do 1953 roku wydobywano tam rudy miedzi, w odkrywkach skalnych zobaczyć można zielone malachity i niebieskie lazuryty, żyłki zawierające związki miedzi. Strome w niektórych miejscach zbocze góry pocięte jest szybami i chodnikami górniczymi o długości ok. 4 km. Ze szczytu przepiękny widok na Góry Świętokrzyskie.

Wierna Rzeka - nazwa stacji kolejowej i parafii, a także przepływającej w pobliżu rzeki Łośna (Łosośna), nad którą rozgrywała się akcja powieści Stefana Żeromskiego "Wierna rzeka". W miejscu, gdzie stała karczma, z której przychodziły ostrzeżenia o ruchach wojsk carskich, kapliczka św. Jana. W pobliskiej Rudzie Zajączkowskiej (powieściowe Niezdoły) stał dwór, w którym Żeromski wysłuchiwał opowieści o powstaniu styczniowym od ciotki Józefaty Saskiej. W Zajączkowie gospodarował jego ojciec Wincenty Żeromski (przed przeprowadzką do Strawczyna, gdzie urodził się przyszły pisarz).

Podzamcze Piekoszowskie - znajdują się tu ruiny pałacu z połowy XVII wieku, kopii pałacu biskupów krakowskich w Kielcach. Zbudował go kasztelan Jan Aleksander Tarło. Według legendy chciał do swojego dworu zaprosić biskupa Jakuba Zadzika, który zbudował pałac kielecki. Ten mu jednak miał odpowiedzieć, że do byle chałupy nie pojedzie. Zdenerwował Tarłę do tego stopnia, że ten postanowił wznieść pod Piekoszowem taki sam pałac, z czterema narożnymi wieżami.

Znakowany szlak pieszy koloru żółtego - Wierna Rzeka - Chęciny

Przebieg Szlaku:

• 0,0 km - Wierna Rzeka
• 1,0 km - Ruda Zajączkowska
• 2,5 km - Zajączków
• 4,5 km - Góra Miedzianka
• 5,0 km - Miedzianka
• 9,0 km - Grząby Bolmińskie
• 12,0 km - Jedlnica
• 15,0 km - Grzywy Korzeckowskie
• 17,0 km - Korzecko
• 19,5 km - Góra Zamkowa
• 20,0 km – Chęciny

Naszą wędrówkę zaczynamy na stacji PKP „Wierna Rzeka”, położonej na linii Kielce – Częstochowa, w odległości 25km od Kielc. Nazwa stacji nawiązuje do tytułu powieści Stefana Żeromskiego, związanej z okolicą. Od przystanku kierując się zgodnie z oznaczeniem szlaku przechodzimy przez tory kolejowe i most aż osiągamy asfaltową drogę jezdną Piekoszów - Gnieździska. Drogę opuszczamy kierując się w kierunku widocznego po prawej stronie kościoła. Minąwszy jego zabudowania mozolnie podchodzimy zboczem na szczyt porośniętego krzewami wzniesienia Góry Wesołowskiej(306m). Szczyt opuszczamy obniżając się wąską ścieżką wśród wspaniałej scenerii widocznej w oddali Milechowskiej Góry. Dochodzimy do osady Ruda Zajączkowska. W 1440r. istniała tu kuźnia, zlikwidowana w 1554r. Na jej miejscu Hieronim Szafraniec założył folwark z młynem i tartakami. W trzysta lat później majątek dzierżawiła Józefa Saska, ciotka Stefana Żeromskiego, który wiele razy spędzał tu swoje letnie wakacje. Właśnie w tym dworze i tutejszym krajobrazie umiejscowił pisarz akcję powieści „Wierna Rzeka”, dając mu nazwę Niezdoły. Znalazł tu również schronienie Józef Odrowąż, powstaniec ocalały z bitwy pod Małogoszczem. Niżej w zakolach wije się malowniczo Łośna, nazwana Wierną Rzeką, której Hubert Wolbromski przed swą bohaterską śmiercią powierzył sekret Rządu Narodowego. Druga nazwa rzeki przyjęła się także w topografii.

Z Rudy Zajączkowskiej dochodzimy do miejscowości o podobnie brzmiącej nazwie a mianowicie do Zajączkowa. Wieś ta o charakterze ulicówki, położona wśród triasowych wzgórz wymieniana była już w początkach XVI w., a także przez Długosza w 1440 r.

Kolejnym punktem naszej wędrówki jest Góra Miedzianka, która położona jest ok. 1km od Zajączkowa.

Ze szczytu wzniesienia roztacza się jeden z najpiękniejszych widoków w Górach Świętokrzyskich z majestatycznie królującym w oddali chęcińskim zamkiem. Dalej szlak sprowadza nas stromo do podnóża wzniesienia skąd polną drogą podążamy w kierunku widocznych w oddali Grząb Bolińskich. Czterokilometrowy grzbiet Grząb zbudowany z wapieni jury, przedłużający się ku płd. – zach. jako Milechowska(326m), jest na ogół bezleśny, od płd. częściowo porośnięty mieszanym lasem z przewaga sosny. Z grzbietu piękne widoki na Bolmin, zalew, i położone po drugiej stronie G. Zamkową, G. Zelejową i G. Miedziankę. Po ok. 2,5 km dochodzimy do szosy Kielce-Małogoszcz. Podążając nią dochodzimy do zakrętu z którego zbaczamy w prawą stronę. Wykorzystując kombinację dróg i ścieżek wychodzimy na grzbiet Grzyw Korzeckowskich. Widoki z góry są bardzo ograniczone, zwłaszcza latem. Całe pasmo porośnięte jest mieszanym lasem z rzadkimi stanowiskami m.in. irgi zwyczajnej, omanu szorstkiego i powojnika prostego. Opuszczając lesistą grań wychodzimy na położoną pięknie polanę z której rozciąga się widok na kamieniołom na G. Rzepce i Zamkową Górę z pięknie widocznym z tej strony chęcińskim zamkiem. I właśnie ta budowla będzie nam teraz wyznaczała kierunek ostatniego odcinka marszu. Schodząc w dół polany przekraczamy drogę i wchodzimy na niewielką łąkę w bliskim sąsiedztwie zabudowań wsi. Dalej po ok. 1.5 km marszu osiągamy parking przed zamkiem a następnie rynek górny w Chęcinach.

Znakowany szlak pieszy koloru czarnego - Piekoszów – Pasmo Zgórskie

Przebieg Szlaku:

• Piekoszów
• Łaziska
• G. Ciastowa
• G. Plebańska
• G. Skwarnia
• Jaworznia

Z przystanku pod Urzędem Gminy kierujemy się drogą w kierunku Rykoszyna. Po drodze mijamy Gminny Ośrodek Kultury i pięknie odnowiony budynek Ochotniczej Straży Pożarnej. Po ok. 1,5 km dochodzimy do przejazdu kolejowego i stacji kolejowej PKP w Łaziskach. Dalej przecinając skośnie pola wchodzimy w las i ścieżką wśród pięknych lasów bukowo-sosnowych podążamy do Jaworzni. Będąc we wsi warto zobaczyć rez. „Chelosiowa Jama”. Aby zwiedzić rezerwat trzeba zboczyć z głównej drogi przy ruinach zabudowań dawnego zakładu. Podążając dalej za oznakowaniem wchodzimy na wiadukt skąd rozciągają się piękne widoki na przyległe do Kielc, pasma Gór Świętokrzyskich. Wiadukt opuszczamy schodząc nasypem po schodkach. Dalszy kierunek marszu będzie nam wyznaczała teraz polna ścieżka ciągnąca się równolegle do drogi krajowej E7. Z czasem droga ścieżka wchodzi las i prowadzi do podnóża Pruskowej Góry(368m). Wierzchołek wzniesienia osiągamy po kilkunastu minutach mozolnego marszu wśród pięknej scenerii bukowego lasu porastającego niezliczone w Paśmie Zgórskim wąwozy. Wierzchołek opuszczamy szeroką ścieżką wyjeżdżoną przez miłośników sportów motorowych. Wkrótce dochodzimy do połączenia ze szlakiem niebieskim, tutaj kończy się nasza wędrówka. Można stąd zejść do wsi Szewce aby obejrzeć pomnik żołnierzy poległych w czasie II Wojny Światowej.

Geologiczna Ścieżka Dydaktyczna

Kolor zielony
Dł. 59 km

Przebieg Ścieżki:

• 0,0 km - Góra Karczówka
• 2,5 km - Góra Brusznia
• 4,3 km - Białogon
• 10,5 km - Jaworznia
• 15,8 km - Szewce
• 17 km - Jaskinia "Raj"
• 18,5 km - Zygmuntówka
• 21,5 km - Góra Zelejowa
• 24 km - Jaskinia Piekło
• 25 km - Góra Żakowa
• 26 km - Gałęzice
• 32,5 km - Góra Miedzianka
• 36,5 km - Rezerwat Miechowy
• 44 km - Góra Czubatka
• 47 km - Bolmin
• 57 km - Góra Rzepka
• 58km - Góra Zamkowa
• 59 km - Chęciny

Warto zobaczyć:

Jaworznia

Na przełomie XVI i XVII wieku we wsi Jaworznia istniały kopalnie rud ołowiu w których wydobywano galenę (wschodnia część góry Moczydło). Obecnie na terenie nie istniejącego już kamieniołomu znajduje się rezerwat przyrody nieożywionej „Chelosiowa Jama”.Rezerwat został utworzony dla zachowania różnorodnych form krasu i ochrony najdłuższego systemu jaskiniowego w Górach Świętokrzyskich (pow. 25,83 ha). Ochroną objęto szczytową część Góry Kopaczowej (305m n.p.m.) i dwa (obecnie nieczynne) kamieniołomy 20-60 metrowej głębokości, w których wydobywano wapienie dewońskie.

Zespół jaskiń; Chelosiowa Jama - Jaskinia Jaworznicka o dł. 3670 m jest dziewiątym co do długości systemem jaskiniowym w Polsce. Dawna szata naciekowa we wnętrzu jaskini uległa prawie całkowitemu zniszczeniu, a widoczne obecnie nacieki tworzą się współcześnie. Z ciekawszych form obserwujemy tu osiągające 0,1 - 0,2 m stalagmity a także unikatową formę występowania kalcytu, tzw. "kaszkę kalcytową". W zbiornikach wodnych jaskiń poniżej zwierciadła wód podziemnych stwierdzono faunę bezkręgową, m. in. nicienie, skąposzczety, widłołnogi (skorupiaki niższe) i skoczonogi (owady bezskrzydłe). Ze względu na duże wartości naukowe zjawisk przyrodniczych, jak też ochronę podziemnych wód piętra dewońskiego przed skażeniem (ujęcie wody pitnej dla Kielc), jaskinia nie jest udostępniona do zwiedzania.

Dalej podążamy ok. 500m asfaltową drogą w kierunku szkoły podstawowej. Skręcając w lewo, wchodzimy na polny dukt który z czasem zmienia się w leśną dróżkę, która wyprowadza nas na grzbiet Pasma Zgórskiego. Ścieżką ciągnącą się wzdłóż grzbietu dochodzimy do drogi krajowej nr 7 zwanej potocznie w tym rejonie obwodnicą Chęcin. Po jej przekroczeniu wspinamy się spowrotem, bardzo mozolnie na grzbiet Pasma Zgórskiego. Po 20min. marszu osiągamy przełęcz pod Belnią(324m). Droga sprowadza nas w dół w okolice wsi Szewce.

Gałęzice

Wieś wymieniona została już w dokumencie Władysława Łokietka z 1306 r. stwierdzającym jej przynależność do dóbr królewskich Chęcińskiego Zamku.

W XVI w. wydobywano tu rudy miedzi, ołowiu i srebra. W czasie II wojny św. wieś została spacyfikowana przez hitlerowców za pomoc ruchowi oporu (spalono wówczas około 40 zagród).

Odcinek z Gałęzic do Miedzianki jest mało atrakcyjny, ale jest to najkrótsze połączenie obu miejscowości. Droga prowadzi z jednej strony wśród pól a z drugiej przez zabudowania wsi w bliskim sąsiedztwie zakładu. Po 2 km monotonnego marszu dochodzimy do asfaltowej drogi we wsi Skałka. Bardzo ruchliwą drogą podążamy do torów kolejowych mijając po lewej stronie sklep spożywczy. Ze Skałki dzięki gęstym połączeniom BUSów można bardzo łatwo dostać się do Kielc, Małogoszczy czy innych mniejszych położonych w pobliżu miejscowości.

Za torami skręcamy pod kątem prostym w lewo i podążamy do samego podnóża Miedzianki. Po przekroczeniu lokalnej asfaltowej drogi wchodzimy krętą ścieżką na środkowy szczyt góry Miedzianki. Ze szczytu roztacza się we wszystkie strony wspaniała panorama z górującym w oddali chęcińskim zamkiem. Zbaczając nieco ze szlaku możemy dojrzeć ostatnią na ziemi kieleckiej, wieżę po nieczynnej kopalni.

Góra Miedzianka - 356 m n.p.m.

Zwieńczony trzema skalnymi szczytami masyw, osiągający wysokość 356 m n.p.m. nazwę swą zawdzięcza zalegającym w jego wnętrzu rudom miedzi. Zbudowany z wapieni dewońskich, poprzecinany uskokami tektonicznymi, posiada obalone ku płd. skrzydła fałdy, widoczne w odsłoniętych profilach szczytowych. Szczeliny tektoniczne wypełnia krystaliczny kalcyt, iły, bądź zwietrzelina krasowa. Żyły te zawierają bogate rudy miedzi (ponad 50%) oraz w mniejszej ilości związki baru, ołowiu, antymonu, bizmutu, srebra, cynku i żelaza. Dziś możemy zobaczyć na powierzchni okruchy skał zabarwione przez związki miedzi na kolor niebieski (lazuryt) i zielony (malachit). Płytko zalegające w komorach krasowych lub w formie żył rudy miedzi wydobywano zapewne już w XIV w., a eksploatację zakończono po II wojnie światowej. Po dawnych pracach pozostały ślady w postaci hałd, szpar, szybów i sztolni, których chodniki osiągają dł. ok. 4 km. Penetrując otaczający teren możemy poznać jak na przestrzeni stuleci przebiegał rozwój technik górniczych - od wydobycia rudy metodą szybikową, szybikowo-szparową po wykute w skalach potężne sztolnie i szyby. Na powierzchni skał spotykamy zjawiska krasowe (rowki, żłobki) powstałe wskutek chemicznego oddziaływania wody na skały wapienne. Ze względu na duże wartości historyczne i przyrodnicze objęto ochroną wzgórze, tworząc w 1958 r. rezerwat przyrody nieożywionej „Góra Miedzianka” o pow. 2,5 ha. Na uwagę zasługuje także roślinność kserotermiczna. Z rzadkich w regionie gatunków roślin tylko na Miedziance rośnie zapłonka brunatna. Ponadto występują tutaj, chronione: rojnik pospolity, irga zwyczajna oraz rzadki rozchodnik boloński. W wyrobiskach kopalni dogodne warunki do zimowania znalazły nietoperze m.in. mroczek późny i mroczek wąsatka.

Aby opuścić rezerwat należy przejść na przeciwległy wierzchołek i wyraźną ścieżką zejść do przebiegającej u podnóża drogi do wsi Zajączków. (wieś ta była znana już w początkach XIV w., wspomniana była także przez Długosza w 1440 r.) Drogą tą kilkanaście metrów a następnie w lewo obok zabudowań. Za linią ostatniego gospodarstwa skręcamy w prawo i kierujemy się wyraźną drogą w kierunku widniejącej w oddali Milechowskiej Góry. Droga prowadzi wśród łąk i pół uprawnych aż na sam skraj lasu. Teraz nie zmieniając kierunku marszu wchodzimy w las i podążamy dalej piaszczystą drogą. Wśród jednolitego sosnowego lasu dochodzimy do umiejscowionej na drzewie niewielkiej kapliczki. Droga wiedzie prosto a my skręcamy w lewo i dalej przepięknym sosnowym gościńcem dostajemy się na skraj ogromnej przecinki. W obie strony piękne widoki. Po przejściu linii wysokiego napięcia wchodzimy z powrotem w las i po chwili dostajemy się na krawędź ogromnego wąwozu, zwanego wąwozem Langiewicza. Na jego dno dostajemy się schodząc stromo po skałkach. Uwaga!!! miejsce bardzo niebezpieczne. Po deszczu lepiej obejść skałki i zejść zboczem. Jesteśmy w rezerwacie Milechowy.

Zajączków

Szlak rowerowo pieszy „WIERNA RZEKA – SZLAK PRZYJAZNY DLA PRZEDSZKOLAKA”

Przebieg szlaku:

• Wierna Rzeka – Plac zabaw

• Młynki – ruiny starego młyna

• Wesoła

• Wierna Rzeka – Plac zabaw

Oznakowanie szlaku:

• Kolor czerwony

Długość:

• 4,3 km

Opis:

• Szlak został utworzony na potrzeby projektu „Widzimy, słyszymy, czujemy – wszystkimi zmysłami region odkryjemy”

• Początek szlaku stanowi plac zabaw w Wiernej Rzece, po czym udajemy się publiczną drogą gminną ( droga asfaltowa)  w kierunku miejscowości  Młynki.

• Po przejechaniu około 1750 m, (koniec drogi asfaltowej) skręcamy w lewo w drogę  gruntową która doprowadza nas do ruin starego młyna (UWAGA po intensywnych opadach ścieżka jest zalana)

• Po przekroczeniu rzeki wychodzimy na polanę na której można się zatrzymać i odpocząć.

• Dalej szlak prowadzi szutrową drogą gminną w kierunku miejscowości  Wesoła

• Droga szutrowa po około 300 m przechodzi w drogę asfaltową (droga publiczna gminna). Na wysokości cmentarza w Wesołej skręcamy w lewo kierując się w stronę rzeki drogą o nawierzchni piaszczystej, mijając po lewej stronie kompleks leśny.

• Rzekę przekraczamy wpław ściśle środkiem prowadzącej drogi (UWAGA  po intensywnych opadach poziom wody w rzece sięga około 1 m i nie jest możliwe bezpieczne  przekroczenie rzeki, należy zawrócić !)

• Dalej kierujemy się przechodząc przez zagajnik do drogi asfaltowej, po wyjściu na drogę skręcamy w prawo  w  stronę zabudowań, po około 700 m dochodzimy do placu zabaw który  stanowi zakończenie szlaku.

• Szlak oznakowany jest jako ścieżka rowerowa. Pamiętać należy, że  część szlaku przebiega drogami publicznymi po których odbywa się ruch pojazdów.  Na tych odcinkach bezwzględnie należy stosować się do przepisów o ruchu drogowym.

• Szlak poprowadzono malowniczym terenem oraz w okolicy meandrującej „Wiernej Rzeki”.